Wat iedere vrouw verdient (net als Adele)
Body positivity is een populair begrip, maar begrijpen we als vrouwen eigenlijk wel wat het precies inhoudt? En hoe je ermee omgaat? Nouveau’s online redacteur Caroline vraagt het zich af.
Als een beroemde vrouw (of man) veel afvalt is dat groot nieuws. Zoals bij zangeres Adele. Haar ‘sensationele’ gewichtsverlies wordt breed uitgemeten in allerlei media en superlatieven schieten tekort. Toch maakt Trouw in een artikel met de titel Jammer, nou is Adele ook al dun melding van fans die treuren om het verlies van misschien wel het laatste rubensiaanse rolmodel. Adwoa Darko, die zich aan de Universiteit van Londen bezighoudt met diversiteit, schreef in The Independent: ‘Er wordt geschreven dat ze er nu zo goed uitziet. Waarmee men eigenlijk zegt dat er iets mis was met haar oude figuur.’
Aardig compliment?
Precies dat ervaar ik ook. ‘Wat zie je er goed uit, ben je afgevallen?’ wordt me vrij vaak gevraagd. Niets mis mee, aardig compliment, zou je denken. Toch benadrukt het vooral dat de ander vindt dat er wel wat kilo’s af zouden kunnen en ervan uitgaat dat ik daar als vanzelfsprekend mee bezig ben. Dat ben ik niet. Ik zou hier de redenen kunnen noemen waarom niet, maar dan lijkt het alsof ik me verontschuldig. Dat wil ik niet.
Fatshame-radar
Terwijl ik met mijn maatjes meer veel liever een trots rolmodel voor body positivity zou willen zijn, staat mijn fatshame-radar helaas nog altijd haarscherp afgesteld. Geloof me, er vallen dagelijks, in de media en in real life, heel wat signalen op te pikken dat het niet oké is als je niet in elk geval probéért om slank te zijn. Geldt voor alle generaties, van jonge grietjes tot 50+ vrouwen. Net als oordelen over ‘dikke’ mensen waar iemand met overgewicht bij is. Ook al gaat het niet over jou, je weet meteen weer hoe erover wordt gedacht en dat is pijnlijk.
Geweldige prestatie
Afvallen wordt gezien als iets positiefs, als een geweldige prestatie. Ook als er geen kilo te veel valt te bespeuren, word je de hemel in geprezen als je vertelt op dieet te zijn. ‘Goed bezig!’ Een simpel koekje wordt alleen gegeten na de opmerking ‘guilty pleasure’. En let voor de lol ook eens op hoe vaak vrouwen het er met elkaar tijdens het eten over hebben. In plaats van genieten van wat er op je bord ligt praten over wat je juist niet in je mond moet stoppen, dat is toch raar? Geen vrouw lijkt ooit tevreden. Body positivity? Accepteren dat we allemaal anders zijn en dat niemand perfect is? In het beste geval vinden we dat een goed idee als het over anderen gaat, maar over onszelf? Nooit!
Bakken vol levensvreugde
Verdrietig vind ik dat. Niet alleen omdat ik er zelf nog altijd niet in slaag om me er niets van aan te trekken, maar ook omdat ik het doodzonde van onze energie vind. Serieus: als je nooit tevreden bent met jezelf, als je altijd denkt dat het beter moet, spoel je bakken vol levensvreugde door het afvoerputje. Het is een misverstand dat het geluk pas aan je voeten kan liggen als je op je ideale gewicht bent.
Imperfecties
Hoeveel ‘body positieve’ energie zou er wel niet vrijkomen als we onszelf gewoon onszelf lieten zijn? Als we met andere vrouwen niet langer vol zelfkritiek over onze imperfecties zouden praten? Als we elkaar voortaan geen complimenten over figuur of gewicht meer zouden geven, maar elkaars wezenlijke talenten, dagelijkse prestaties en mooie eigenschappen zouden bewonderen? Volgens mij worden die toch soms al gecompliceerde levens van ons daar een stuk lichter van.
Body positivity gaat om het tonen van diversiteit en realiteit. Een positief zelfbeeld is wat iedere vrouw verdient.